ضمن عرض تبريك به مناسبت ولادت باسعادت يازدهمين اختر تابناك امامت ؛ امام حسن عسگري (ع) به اطلاع ميرساند كتابخانه در روز چهارشنبه مورخ 30/10/1394به جهت حضور در كلاسهاي

1-شاداب سازي محيط كتابخانه ها : تاليف ابراهيم افشار

2-آموزش سامان

3-دستور العمل كتابخانه ها

تعطيل مي باشد .

باتشكر .

ميلاد با سعادت يازدهمين اختر تابناك امامت ،امام حسن عسگري(ع) بر تمام مسلمين جهان مبارك باد .

ساعت دو بعد از ظهر بود كه خبر افرار شاه از راديو پخش شد ، فرياد شادماني جمعيت به آسمان رفت ،چراغ اتومبيل ها روشن شد ، برفپاك كن ها به رقص درآمدند ، جمعيت به شور آمد و هركدام به طريقي نفرت خودرا از شاه نشان دادند ؛ برخي اشك شوق مي ريختند ، برخي عكس شاه را در اسكناس درشت پانصد توماني سوراخ كرده بودند و بردست مي چرخاندند. جمعي نيز عكس هاي حضرت امام خميني (ره) را بين سرنشينان اتومبيل ها پخش ميكردند . تيتر ساعت چهار بعد از ظهر روزنامه هاي اطلاعات و كيهان اين بود « شاه رفت» .مردم روزنامه ها را برسرو دست گرفته بودند . شادي و شعف مردم پس از شنيدن خبر در رفتن شاه ديدني بود . خاطر آن روزهرگزفراموش نمي شود . 

دي ماه 1357اوج مبارزات مردم عليه رژيم طاغوت بود

1- کارت ملی

2-یک قطعه عکس 4*3

3- مبلغ 3000 تومان برای عضویت یکساله

*عضویت در کتابخانه سراسری است و کارت عضویت در سراسر استان قابل استفاده میباشد*

 شهردار محترم شهر رودبارجناب آقاي عطايي و اعضاي شوراي اسلامي و بزرگان روستا  درروزشنبه پنجم دي ماه از كتابخانه عمومي روستاي كلشتر  به طور سرزده بازديد نمودند . گفتني است اين بازديد باعث مباهات و افتخار كتابخانه عمومي كلشتر مي باشد .

شايان ذكر است كه آقاي عطايي در زمره شهرداران فرهنگ دوستي  ميباشد كه به مقوله كتاب وكتابخواني التفات ويژه اي دارند . و بار ها اين مساله در عمل به اثبات رسيده است .

دا، در گویش محلی به معنی مادر است و زهرا حسینی با انتخاب این عنوان خواسته رنج، اندوه، تلاش و مقاومت مادران ایرانی را یادآور شود.
سیده زهرا حسینی یک کرد ایرانی است که پدر و مادرش پیش از ولادت او در عراق زندگی می‌کردند و او در سال ١٣٤٢ در آنجا به دنیا آمد. در کودکی همراه خانواده‌اش به ایران بازگشت و پدرش در خرمشهر ساکن شد و پس از مدت‌ها سرگردانی به عنوان رفتگر به استخدام شهرداری درآمد. حسینی پس از کلاس پنجم ترک تحصیل کرد. او فرزند دوم از شش فرزند خانواده بود. خانواده او، به ویژه پدرش سخت پای‌بند مذهب بود و او با چنان اعتقاداتی پرورش یافت و همراه برادر بزرگترش، علی، در فعالیت دوران انقلاب و پس از آن شرکت کرد.
با آغاز جنگ، زهرا حسینی که در آن هنگام دختری هفده ساله بود،‌ خود را در وسط ماجرا یافت. همین که اعلام کردند جسد شهدا در گورستان روی زمین مانده است، به یاری غسالان شتافت و با شهامت و مقاومت روحی کم‌نظیری در کار غسل و کفن و دفن شرکت کرد. به کارکنان گورستان غذا رساند، مردم را برای این کار بسیج کرد، امدادگری آموخت و در هر کاری که پیش می‌آمد، از امدادگری، زخم‌بندی، حمل مجروحان، تعمیر و آماده‌سازی اسلحه، پخت و پز و توزیع امکانات فعالیت داشت. تنها هدفش این بود که مفید باشد و به مردم خدمتی بکند. پدر و برادرش در جنگ خرمشهر شهید شدند و او با دست خود آنان را در گور نهاد. خواهر کوچک‌ترش را در کارها شرکت داد. در جریان دفاع از خرمشهر مجروح شد و ترکشی در نخاع او جای گرفت که پس از آن همیشه با اوست و ناگزیر از تحمل عوارض آن است.
با این حال، او از پای ننشست و پیوسته کوشید تا در خدمت جبهه و جنگ یا مردم جنگ‌زده باشد.
گزارش حسینی از جنگ بی‌نظیر است، و به هیچ یک از کتاب‌های متعددی که ایرانیان و خارجیان درباره جنگ نوشته‌اند، شباهتی ندارد. خواننده ممکن است با اعتقادات حسینی مخالف باشد و حتی او را دختری عامی بداند که طوطی‌وار چیزهایی را باور کرده است و تکرار می‌کند. ولی باید ابله یا مغرض باشد که درباره گزارش او از وقایع تردید کند. این گزارش حقیقی و دست اول از سبعیت از یک طرف و مظلومیت و بی‌پناهی از طرف دیگر است. در آن، چنان صحنه‌هایی از ایثار و شور ایمان به چشم می‌خورد که قلب را می‌لرزاند.
انسان از خواندن این کتاب و اندیشیدن به کسانی که گزارش کارهایشان در آن آمده است ـ انسان‌های معمولی، کم‌سواد یا بی‌سواد، دارا یا ندار اما بی‌ادعا، با‌ایمان و پاکباز ـ به راز ماندگاری ایران پی می‌برد.
بیایید مردم خود را بشناسیم. فرهنگمان، تاریخمان و باورهایمان را بشناسیم. نه از بیرون، که از درون تحقیق و پژوهش را آغاز کنیم، به این بیندیشیم که اگر زهرا حسینی‌ها امکان درس خواندن داشتند، امکان آموزش داشتند، با چنین استعداد و قابلیتی که دارند چه کارها که نمی‌کردند؟ به این بیندیشیم که امروز کودکان ما، مردان و زنان فردایمان، چگونه آموزش می‌بینند و این آموزش چقدر کارآمد است و چقدر به ساختن جامعه فردا کمک می‌کند؟ رسانه‌های ما در رساندن پیام‌های درست و کارآمد چقدر موفق‌اند؟ آیا در سال‌های اخیر در القای عشق به همنوع، عشق به میهن، احساس همدردی و وظیفه‌شناسی موفق بوده‌ایم؟
آیا امروز پس از سی سال تجربه، وقت آن نرسیده است که به جای پیشگیری از ابراز چیزهای ناخوشایند، برای مقابله با‌ آن‌ها به فکر ایجاد و ارایه چیزهای خوشایند باشیم؟ باید بدانیم پیام‌رسانی یک فن و یک هنر است که باید آن را شناخت و آموخت. پیام، هر قدر هم خوب و انسانی، اگر درست ارایه نشود، بی‌اثر و سعی باطل است. در حالی که ما چنین مواد و مصالحی ـ همچون سرگذشت سیده زهرا حسینی را داریم، چه پیام‌ها که نمی‌توان به گوش بشریت رساند.

♦این کتاب هم اکنون در کتابخانه موجود می باشد و اعضای محترمی که علاقه مند به خواندن این کتاب زیبا هستند میتوانند با مراجعه به کتابخانه آن را دریافت نمایند.♦

محمد (ص) در ماه "ربيع" مي آيد و همراه با خود، ربيع قلوب و بهار جان ها و طراوت ايمان را به همراه مي آورد. محمد (ص) مي آيد. از نسل ابراهيم بت شكن، از سلاله پاكان، از دامن "آمنه" عفيف، از مكه معظمه، از خانه خدا ... .

با مشعلي از حق فرادست، كه مي بيني آتشكده آذرگشسب، با طلوع حضرتش، به خاموشي مي گرايد، به نشان فرومردن فروغ دروغين آتش اهورايي، در جلوه جمال الهي و جلال كبريايي. و اين "صبح صادق" رسيدن "روز" را نويد مي دهد، پس از شب ديجور و ظلمت ظلم، پس از قرن ها قساوت و سالها سفاهت. و با اين ميلاد لرزه و شكاف، در كاخ "كسري" مي افتد، به نشانه اينكه از اين پس "كعبه" كوي عشق است و سكوي آزادي. و بناي يادبود عدالت و برابري و توحيد، و سمبل قيام مردم و قوام امت و رمز خضوع، در برابر فقط "الله".

و گرامي باد هفته ي وحدت، كه در آن ميثاق ها تحكيم مي شود، پبمان ها استوارتر مي گردد، خون ها در هم مي جوشد، دست ها و بازوها درهم قرار مي گيرد، چهره ها بر يكديگر لبخند پبروزي و صفا مي زند، قشرها همه باهمند، امت، يكپارچه و منسجم است و شيعه و سني، به ياد سالروز ميلاد رسول گرامي اسلام (ص)، با هم و در كنار هم، در يك راه و به سوي يك هدف سرود وحدت مي خوانند.

قبله ي مشترك، رسول مشترك، كتاب واحد و رهبر واحد، وحدت بخش قشرهاي اين امت است. گرامي باد هفته وحدت، سالروز ولادت پيامبر رحمت و مربي انسانها و سفير گرانقدر الهي به سوي مردم.

گرامي باد هفته وحدت كه در بردارنده ولادت ششمين پبشواي شيعه است. گرامي باد هفته ي وحدت، كه خنثي كننده ي توطئه هاي دشمنان، در مسير تفرقه افكني است.

گرامي باد هفته وحدت، كه هفته نور و سرور، و ايام شادي و همبستگي است. گرامي باد هفته وحدت كه ملت ما را منسجم تر مي كند، و امتمان را با رهبر خود پبوندي مجدد مي زند، گرامي باد اين هفته كه بازوها را با هم گره زده، توان ها را درجهت واحد و بر ضد دشمن متجاوز به كار مي گيرد.

هفته ي وحدت زداينده ي كينه ها، كدورت ها، خودخواهي ها، گروه گرائي ها، تعصب ها، مليت پرستي ها، فرقه بازي ها و تفرقه جوئي هاست.

هفته ي درس آموزي از كلاس معلم بشريت، حضرت ختمي مرتبت (ص) است كه به بركت ميلادش چهره ي جهان دگرگون شد، شرك ها به توحيد مبدل گشت، عبادت خدا جاي اطاعت از طاغوت ها را گرفت، نفاق ها به يكرنگي گرائيد و خصومت ها و دشمني هاي چندين ساله، به "اخوت اسلامي" تبديل شد، مهاجر و انصار، برادر شدند و عرب و عجم، يار هم گشتند و سفيد و سياه برابر گرديدند.

فرارسيدن هفته وحدت و سالروز تولد نبي اكرم ( ص) و امام جعفر صادق (ع) بر همه دوستداران کتاب مبارك .